Obiekty ekstraktorów

W Scali wzorce mogą być zdefiniowane niezależnie od klas przypadków. Obiekt posiadający metodę unapply może funkcjonować jako tak zwany ekstraktor. Jest to szczególna metoda, która pozwala na odwrócenie zastosowania obiektu dla pewnych danych. Jego celem jest ekstrakcja danych, z których został on utworzony. Dla przykładu, poniższy kod definiuje ekstraktor dla obiektu Twice:

object Twice {
  def apply(x: Int): Int = x * 2
  def unapply(z: Int): Option[Int] = if (z%2 == 0) Some(z/2) else None
}

object TwiceTest extends App {
  val x = Twice(21)
  x match { case Twice(n) => Console.println(n) }
}

Mamy tutaj do czynienia z dwiema konwencjami syntaktycznymi:

Wyrażenie case Twice(n) prowadzi do wywołania Twice.unapply, który dopasowuje liczby parzyste. Wartość zwrócona przez metodę unapply określa czy argument został dopasowany lub nie, oraz wartość n wykorzystaną dalej w dopasowaniu danego przypadku. Tutaj jest to wartość z/2.

Metoda apply nie jest konieczna do dopasowania wzorców. Jest jedynie wykorzystywana do udawania konstruktora. Twice(21) jest równoważne Twice.apply(21).

Typ zwracany przez unapply powinien odpowiadać jednemu przypadkowi:

• Jeżeli jest to tylko test, należy zwrócić Boolean. Na przykład: case even()
• Jeżeli zwraca pojedynczą wartość typu T, powinien zwrócić Option[T]
• Jeżeli zwraca kilka wartości typów: T1, ..., Tn, należy je pogrupować jako opcjonalna krotka Option[(T1, ..., Tn)]

Zdarza się, że chcielibyśmy dopasować określoną liczbę wartości oraz sekwencję. Z tego powodu możesz także zdefiniować wzorce poprzez metodę unapplySeq. Ostatnia wartość typu Tn powinna być Seq[S]. Ten mechanizm pozwala na dopasowanie wzorców takich jak case List(x1, ..., xn).

Ekstraktory sprawiają, że kod jest łatwiejszy do utrzymania. Aby dowiedzieć się więcej, możesz przeczytać publikację “Matching Objects with Patterns” (zobacz sekcję 4) autorstwa Emir, Odersky i Williams (styczeń 2007).